NAZIOARTEKO ADOPZIOA

Zerbitzuak/baliabideak:
Erakundeak/elkarteak/organismoak
•Nazioarteko Adopziorako Batzorde Teknikoa, Eusko Jaurlaritzako Gizarte Ongizateko Zuzendaritzako erakunde aholkuemailea. Bere zeregina nazioarteko adopziorako Entitate Laguntzaileak gaitzeko proposamenak aztertu eta aurkeztea da.
•Nazioarteko adopziorako entitate laguntzaileak. Horiek bitartekaritza zerbitzuak ematen dituzte, haurrak zein nerabeak familietan integratzeko helburuarekin.
Gizarte pertsonak eta teknikariak
•Eusko Jaurlaritza, Gizarte Ongizateko Zuzendaritza, Gizarte zerbitzuetako teknikaria.
• Foru aldundiak, haur eta gazteen zerbitzuburuak.
Ekimen programak:
Deskribapena
•Haurrak eta nerabeak familietan integratzeko helburuarekin bitartekaritza zerbitzuak ematen dituzten nazioarteko adopziorako entitate laguntzaileak gaitzea.
Prestazioak
•Entitateek baldintza jakin batzuk bete beharko dituzte Eusko Jaurlaritzako Gizarte Ongizateko zuzendariaren aldetik nazioarteko adopziorako entitate laguntzaile gisa gaituak izateko. Gaitzea, bestalde, indarrik gabe utzi ahal izango da, behin-behingoz zein behin betiko, kasu jakin batzuetan.
Entitate laguntzaileek zenbait jardun egin beharko dituzte, adopzioaren aurretik eta ondoren, eta Eusko Jaurlaritzako Gizarte Ongizateko Zuzendaritzaren ikuskapen eta kontrolaren pean lan egingo dute.
Diru laguntzak/laguntzak
•Ez da aurreikusten adopziorako entitate laguntzaileei laguntza edo dirulaguntzarik ematea. Aipatutako entitate hauek irabazi asmorik gabeko elkarte edo fundazioak dira, eta beren diru sarrerak nazioarteko adopzioa eskatzen dutenek ordaintzen dizkieten tramitazio gastuetatik datoz nagusiki.

http://www.gizarte.net/familia/adopcion_e.htm

Zergatik da hain zaila haurra adoptatzea?

Betiko galdera da, guztiok baitakigu harrera etxe askotan daudela adopzioan emateko haurrak. Estatu espainolean haurra adoptatu ahal izateko ezinbestekoa da haurraren filiazioa ezaguna izatea, guraso biologikoek adopzioarako baimena ematea edo gurasoei guraso-agintea kentzea edo kentzeko bidean izatea. Kasu horietan baino ezin da haurra adoptatu. Horregatik, harrera-etxeetan haurrak egon badauden arren, bi egoera gertatzen dira horietan: kasu batzuetan haurrek badute familia, baina haurra babesik gabe uzten duten egoerak konpontzeko erakundeen laguntza jasotzen ari dira eta haurrarentzat askoz onuragarriagoa da denboraldi jakin baterako familia "hezitzaile" batean bizi izatea zentro batean egotea baino. Edo, bigarren kasuan, ezgaitasun fisiko, psikiko edo sentsorialak dituztela eta haurrak adoptatzeko egoeran egon arren eskaera egiten dutenek ez dituzte betetzen behar jakin horiei egoki erantzun ahal izateko baldintzak (gai hauetan erabakitzen dutenen iritziz).

ADOPZIOA KARITATE?

Duela zenbait hamarkada haurren tratu txar eta abandonuarentzako irtenbide gisa ulertzen zen adopzioa; horren arabera, laguntzarako marko altruista bat eratu zen, adopzioa abandonaturik zeuden haurrekiko karitate ekintza kontsideratzen zuena, sistema horren bidez familia batek seme-alabatzat hartzen baitzuen egoera tamalgarrian bizi zen gaztetxoa. Baina gaur egun seme-alabak izateko esperientzia gozatzeko bide gisa ulertzen eta sentitzen da adopzioa; biologikoki sortu ezin izan dugun seme edo alaba hazteko aukera gisa. Hori dela eta, adopzioaren inguruan gizatasun gehiagoz, kontzienteki eta erantzukizunez jokatzen da, haur bat izateko benetako gogoari erantzunez, haurragatik beragatik. Horrela, haur adoptatua protagonista bihurtzen da, etxean hartzen duen bikoteari guraso izateko aukera amestua ematen baitio. Azken urteotan ikaragarri ugaritu dira adopzio eskaerak eta hainbat urte ere itxoin behar izaten da, askotan, haur bat adopzioan hartu ahal izateko.